کوله بار سفر
میخواهم کمی بیاندیشم این سالها به اندازه تمام عمر از خود بی خبر بوده ام. می دانم سرانجام روزی خواهد آمد که بی هیچ عذر و بهانه ای باید عزم سفر کنم اما همراه با این روح فرسوده کدام کوله بار پر خواهد توانست سختی این سفر طاقت فرسا را فرو بنشاند. باید امروز به یاد آن کوله در آن گوشه فراموش شده باشم، فردا بسیار دیر است. بی گمان امروز کسی از من نخواهد پرسید، اما هنگام رفتن چگونه خواهم توانست پاسخگوی آنهمه سوال بی جواب باشم. من نمی خواهم رفتنم اینگونه باشد. تو ای دوست من چطور؟