3- انانیکه وقتی هستند، هستند. وقتی که نیستند هم هستند. آدمهای معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می گذارند. کسانی که هماره به خاطر ما می مانند، دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قایلیم.

4- انانیکه وقتی هستند، نیستند. وقتی که  نیستند، هستند. شگفت انگیزترین آدمها. در زمان بودنشان چنان قدرتمند و با شکوهند که ما نمی توانیم حضورشان را دریابیم، اما وقتی از پیش ما می روند نرم نرم ، آهسته آهسته درک می کنیم، باز می شناسیم، می فهمیم که آنان چه بودند، چه می گفتند و چه می خواستند. ما همیشه عاشق این آدمها هستیم هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می گیریم قفل بر زبانمان میزنند، اختیار از ما سلب می شود، سکوت می کنیم و غرقه در حضورشان.

دکتر شریعتی انسانها را به چهار دسته تقسیم میکند:

1- آنانی که وقتی هستند، هستند. وقتی که نیستند، هم نیستند، عمده آدمها. حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم می شوند، بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

2-  آنانی که وقتی هستند، نیستند. وقتی که نیستند، هم نیستند، مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هویتشان را به ازای چیزی فانی گذاشته اند. بی شخصیت اند و بی اعتبار. هرگز به چشم نمی آیند. مرده و زنده اشان یکی است.

اما بقیه این مطلب را بعدا می گویم تا بتوانی بیشتر اندیشه کنی!